Kıskançlık, kızgınlık sonucu oluşan, insanlara yönelik bir içerleme tutumu olarak tanımlanabilir. Beklenen ilgi, sevgi ve şefkat eksikliğine verilen bir yanıttır. Kıskançlığı oluşturan ortam çoğu kez toplumsal içerikli olup, özellikle çocuğun sevdiği kişileri kapsar.
Kıskançlık doğal bir duygudur, sevilen birinin başkası ile paylaşılmasına katlanamamaktır. Bazı araştırmalara göre kıskançlığın içgüdüsel, yani doğuştan getirdiğimiz genlerimize şifrelenmiş olduğu ileri sürülmektedir. Yaşamın her döneminde görülebilen bu duygu çocuklukta biraz daha yoğun yaşanabilir. Bu duyguyla ilk tanışma, bazı gelişim kuramcılarına göre iki yaş civarında babanın çocuk tarafından tanınmasıyla anneyi paylaşamama üzerine başlar. Bu gelişim evresinin üzerine aileye yeni katılan bir kardeşin dünyaya gelmesiyle ilk çocukta bir takım duygu ve davranış bozuklukları gözlemlenebilir. E ne de olsa kardeş kardeşin kumasıdır… Okumaya devam et “Kardeşim doğdu !!!!!!”
Küçük yaşta dil eğitimi söz konusu olunca ebeveynlerden genellikle ikinci bir dili öğretmenin en uygun yaşı nedir sorusu gelir ki, biz eğitimciler bunun anne karnında bile başlayabileceğini söyler ve ne kadar erken o kadar iyi olduğunun altını çizeriz. Bunun üzerine hemen şu sorular gelir: Peki biz şu dili öğretirken onun anadilde geri kalmasına sebep olmaz mıyız? Kafası karışmaz mı? Peki ya herkesten geç konuşursa?
Soru sorma düşünmeyi ateşleyen bir yöntem olarak kabul edilir. Çünkü düşünme bir konu üzerinde sorular sorulmaya başlandığı andan itibaren oluşmaya başlar. İyi bir eğitimci, öğrenciyi düşünmeye sevk edecek uyarıcı sorular sormak zorundadır. Yani soracağı sorular düşünmeyi ateşleyici nitelikte olmalıdır. Yüzeysel sorular, yüzeysel anlamaya ve yüzeysel cevaplar vermeye yol açar. Bu durum öğrencinin düşünmesini engeller.
“Yetenek olağandır. Yeteneği besleyip geliştirecek çevreyi bulmak olağan değildir. Her çocuk pek çok yeteneğe yatkın doğar. Eğitimin gizi bu yetenekleri ortaya çıkaracak çevrenin yaratılmasında ve geliştirilmesindedir.”
Çocuk bazen yapacağı sporu yanlış düşüncelere dayanarak seçer. Çocuk televizyonda ve gazetelerde başarısının en yüksek seviyesinde iken gördüğü sporcuları ideal olarak alır ve bunların yaptığı sporu yapmaya çalışır. Bu seçtiği sporun kendisine uygun olup olmadığını sorgulayamaz. Hele bir de medyanın kendisine idol olarak gösterdiği bu kişiyi tam anlamı ile taklit etmeye çalışır ise spora aşırı konsantre olma sonucu spor dışındaki hayatını, sosyalleşmesini, diğer eğlence ve zaman geçirme unsurlarını unutur. Hâlbuki anne ve baba çocuğu pek çok sporcunun aşırı başarı isteği ile çocukluk çağının yaşayamadığı konusunda uyarmalıdır.
yeni başlayanlarda normal olarak kabul edilmez. Mutlak başarı amacı ile uygulanan ağır antrenmanlar pek çok sporcunun sakatlanması ve sporu bırakmasına neden olmuştur. Ayrıca çocuk bazen yapacağı spora tam olarak karar veremeyip uzun arayışlara girer ise asıl yeteneğini göstereceği sporu hiç bulamayabilir. Kendisine uygun sporu bulduğu halde arayışlar içine giren çocuk esas fırsatı daima teper.
İnsan beyni sahip olduğu potansiyel ile ortaya konulan her yeni araştırmayla insanlığı tekrar tekrar şaşırtmaya devam ediyor. Bugün yapılan son araştırmalar gösteriyor ki 1300 g ‘lık bir et parçasından çok daha fazla şeyi ifade eden beynimizin bize sunduğu potansiyeli hak ettiği şekilde kullanamıyoruz.
Birçok ebeveyn evde çocuklarına İngilizce öğretmek istiyor, ama nasıl ve nereden başlayacağını bilmiyor. İngilizceniz mükemmel olmayabilir, bu önemli değil. En önemli şey hevesli olmanız ve çocuklarınıza cesaret verip, onları motive etmeniz aslında. Çocuğunuz sizin istekliliğinizi ve coşkunuzu örnek alacaktır. Çocuğunuz hemen İngilizce konuşan başlamazsa endişelenmeyin. Bir dili özümsemek için belirli bir miktarda zaman gerekir. Sabırlı olun, çocuğunuz ‘kendi zamanında’ İngilizce konuşmaya başlayacak.
Biz yetişkinler ya gelecek için endişeleniriz ya da geçmiş adına pişmanlıklar duyarız. “Şimdi” yoktur bizler için. Aslında hepimiz boşa üzülmenin bize bir faydası olmadığının farkındayızdır. Ama yine de kendimize engel olamayız. Sanırım bu büyümenin bedeli…
accompany a picture in a playful way. For example, “A is for apple” (Dryden & Rose, 1995; Dryden & Vos, 1997).
Learn with lots of movement—use the body and the mind together. The brain and the body are one. However, the traditional education system encourages students to sit all day long. Now we know that we learn more when we move as we learn. Encourage children to dance and move to the rhythm when learning a second or third language (Gardner, 1983; Doman, 1984; Dryden & Vos, 1997).