“Yetenek olağandır. Yeteneği besleyip geliştirecek çevreyi bulmak olağan değildir. Her çocuk pek çok yeteneğe yatkın doğar. Eğitimin gizi bu yetenekleri ortaya çıkaracak çevrenin yaratılmasında ve geliştirilmesindedir.”
Japon müzik eğitimcisi Suzuki yetenek ile eğitim ve çevre ilişkisini bu şekilde kuruyor. Eğitimde müziğin özgüveni, karakteri, beyin ve duygular arasındaki koordinasyonu, iletişim becerilerini, dinleme becerilerini, hafızayı ve dil becerilerini geliştirdiğini biliyoruz. Araştırmalara göre müzik, çocukların seslerini ve kelimelerini geliştirmenin en iyi yolu!
Bireysel başarılar da şüphesiz yaşanılan çevrenin genel iklimiyle çok paraleldir. Evet, başarıda kişinin kumaşının kalitesi büyük etkendir ama içine doğulan toplumun belirleyici etkisi göz ardı edilemez. Bunun böyle olduğunu ortaya koyan pek çok değerli çalışma var. Malcolm Gladwell, Outliers adlı kitabında bu durumu “ekolojiyle” şöyle izah eder:
Biz yetişkinler ya gelecek için endişeleniriz ya da geçmiş adına pişmanlıklar duyarız. “Şimdi” yoktur bizler için. Aslında hepimiz boşa üzülmenin bize bir faydası olmadığının farkındayızdır. Ama yine de kendimize engel olamayız. Sanırım bu büyümenin bedeli…
Muhtemelen çocuğunuz enstrüman çalmaya okulundaki müzik dersi ile başlayacaktır. Bu durumda çocuklarınız ilk kez eve enstrümanlarını getirdiklerinde ya da enstrüman çalmak gibi bir istekle eve geldiklerinde bu bize o gün müzik konusunda heyecanlı bir günden daha fazlasını yaşadıklarını gösterir. 
Dans ilkçağlardan itibaren insanoğlunun sosyal yaşamın bir parçası oldu. İlk nefes ile başlayan “hareket” ise temelindeki ivme.